فرآیند تولید فرآیند ریخته گری فوم از دست رفته

ریخته گری فوم گم شدهکه به نام ریخته‌گری الگوی تبخیری نیز شناخته می‌شود، یک فرآیند ریخته‌گری است که از یک الگوی فوم استفاده می‌کند که با یک ماده نسوز پوشش داده می‌شود و سپس برای تشکیل حفره قالب تبخیر می‌شود. این فرآیند برای تولید اشکال پیچیده و پیچیده مناسب است. در اینجا یک نمای کلی از مراحل تولید فرآیند ریخته گری فوم از دست رفته آورده شده است:

ایجاد الگو:

یک الگوی فوم از محصول نهایی با استفاده از فوم پلی استایرن منبسط شده (EPS) ایجاد می شود. این الگو یک کپی از ریخته گری مورد نظر است.

مونتاژ الگو:

چندین الگوی فوم به یک سیستم دروازه‌ای متصل می‌شوند تا یک خوشه، شبیه به الگوهای مومی در فرآیند ریخته‌گری سرمایه‌گذاری، تشکیل دهند.

پوشش:

خوشه فوم با یک ماده نسوز، معمولاً مخلوطی از ماسه و یک چسب پوشانده شده است. این پوشش یک پوسته در اطراف الگوی فوم ایجاد می کند.

خشك كردن:

به خوشه فوم پوشش داده شده اجازه داده می شود تا قبل از ادامه مراحل بعدی کاملاً خشک شود.

آماده سازی فلاسک:

خوشه فوم پوشش داده شده در یک فلاسک قرار می گیرد و فلاسک با ماسه بدون پیوند یا مواد نسوز دیگر پر می شود.

لرزش و تراکم:

فلاسک ارتعاش یا فشرده می شود تا اطمینان حاصل شود که ماسه یا مواد نسوز تمام فضاهای خالی اطراف الگوی فوم پوشش داده شده را پر می کند و یک قالب فشرده ایجاد می کند.

ریختن:

فلز مذاب مستقیماً در قالب ریخته می شود. گرمای فلز باعث بخار شدن یا سوختن الگوی فوم می شود و حفره ای به شکل ریخته گری مورد نظر بر جای می گذارد.

انجماد:

فلز مذاب فضای خالی باقی مانده از الگوی فوم تبخیر شده را پر می کند و برای تشکیل قالب نهایی جامد می شود.

خنک کننده:

ریخته گری اجازه داده می شود تا در داخل قالب خنک و کاملاً جامد شود.

لرزاندن:

هنگامی که فلز جامد شد، قالب با تکان دادن یا سایر وسایل مکانیکی از قالب خارج می شود. شن و ماسه و مواد نسوز برای استفاده مجدد بازیابی می شوند.

به پایان رساندن:

قطعات ریخته گری ممکن است تحت فرآیندهای تکمیلی اضافی مانند سنگ زنی، ماشینکاری و عملیات سطحی قرار گیرند تا به ابعاد نهایی و پرداخت سطح مورد نظر دست یابند.

بازرسی کیفیت:

ریخته گری های تمام شده تحت بازرسی قرار می گیرند تا اطمینان حاصل شود که استانداردها و الزامات کیفیت مشخص شده را برآورده می کنند.

ریخته گری فوم گم شدهاغلب برای تولید قطعات پیچیده با جزئیات پیچیده استفاده می شود و به ویژه برای طرح های یک تکه که استفاده از هسته ها در روش های ریخته گری سنتی ممکن است چالش برانگیز باشد، مناسب است. معمولاً در صنعت خودروسازی برای قطعاتی مانند بلوک موتور و سرسیلندر استفاده می شود.